گفتار دوم : مبعوث شدن حضرت محمد ص

   در رابطه با چند و چون برگزیده شدن و به رسالت و نبوت رسیدن رسولان الاهی در بخش های پیشین بر اساس آیات الاهی قرآن کریم که بدان ایمان داریم؛ مطالبی گذشت، و نیز گذشت که حضرت ابراهیم ع به هنگام بنای کعبه به فرمان الاهی به همراه فرزندش حضرت اسماعیل ع؛ طی یکی از دعاهایش از خداوندِ شنوای دانا و برآورنده حاجات ، خواست که برای مردم شهر (مکه) پیامبری را از میان خودشان بر انگیزد تا آیاتش را بر آنان بخواند و حکمت بیاموزد و بدین واسطه پاکیزه شان گرداند[1] ؛ و لذا بدین سان خداوند یکتا هم در مکه رسول خاتم ص را با همان اهداف برانگیخت و در واقع بر آنان به این لحاظ منت نهاد و از سویی هم دعای حضرت ابراهیم ع را اجابت کرد[2]؛ چرا که همانطور که ان شاءالله در مباحث آتی خواهیم دید، مردم آن سرزمین راه شرک به خدا را در پیش گرفته بودند و دختران را زنده به گور می کردند[3] و اهل کتاب نیز بر راه خطا رفته بودند و ...؛که این البته یک وجه از هدف برانگیختن و بعثت حضرت محمد ص بود و سوی دیگر آن این بود که او با خواندن آیات قرآن و ذکر نام پروردگار که آفریننده ی هر چیزی از جمله انسان است؛ به انسان که از خون بسته آفریده شده، یادآور شود که نباید راه طغیان را پیشه ی خود در روی زمین کند، بلکه باید بداند که این خداوندِ بی نیاز است که به او دانش یاد داده و در نهایت هم به سوی او همانند همه باز خواهد گشت. « بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم. اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّکَ الَّذِی خَلَقَ (1) خَلَقَ الإنْسَانَ مِنْ عَلَقٍ (2) اقْرَأْ وَرَبُّکَ الأکْرَمُ (3) الَّذِی عَلَّمَ بِالْقَلَمِ (4) عَلَّمَ الإنْسَانَ مَا لَمْ یَعْلَمْ (5) کَلا إِنَّ الإنْسَانَ لَیَطْغَى (6) أَنْ رَآهُ اسْتَغْنَى (7) إِنَّ إِلَى رَبِّکَ الرُّجْعَى (8) أَرَأَیْتَ الَّذِی یَنْهَى (9) عَبْدًا إِذَا صَلَّى (10) أَرَأَیْتَ إِنْ کَانَ عَلَى الْهُدَى (11) أَوْ أَمَرَ بِالتَّقْوَى (12) أَرَأَیْتَ إِنْ کَذَّبَ وَتَوَلَّى (13) أَلَمْ یَعْلَمْ بِأَنَّ اللَّهَ یَرَى (14) کَلا لَئِنْ لَمْ یَنْتَهِ لَنَسْفَعًا بِالنَّاصِیَةِ (15) نَاصِیَةٍ کَاذِبَةٍ خَاطِئَةٍ (16 علق)».با توجه به آیات 17-19 .

   جان سخن اینکه خداوند یکتا با وحی روحش به امرش به آن حضرت؛ وی را به رسالت بر گزید در حالی که پیش از آن دانا به امر نبود که کتاب یا ایمان چیست. و پس از بر انگیخته شدن به نبوت و مزین شدن به کتاب الاهی؛ رسالت پیدا نمود که مردم را به راه راست که همانا راه خداوند یگانه است و بازگشت همه به سوی اوست راهنمایی کند.« وَمَا کَانَ لِبَشَرٍ أَنْ یُکَلِّمَهُ اللَّهُ إِلا وَحْیًا أَوْ مِنْ وَرَاءِ حِجَابٍ أَوْ یُرْسِلَ رَسُولا فَیُوحِیَ بِإِذْنِهِ مَا یَشَاءُ إِنَّهُ عَلِیٌّ حَکِیمٌ (51) وَکَذَلِکَ أَوْحَیْنَا إِلَیْکَ رُوحًا مِنْ أَمْرِنَا مَا کُنْتَ تَدْرِی مَا الْکِتَابُ وَلا الإیمَانُ وَلَکِنْ جَعَلْنَاهُ نُورًا نَهْدِی بِهِ مَنْ نَشَاءُ مِنْ عِبَادِنَا وَإِنَّکَ لَتَهْدِی إِلَى صِرَاطٍ مُسْتَقِیمٍ (52) صِرَاطِ اللَّهِ الَّذِی لَهُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الأرْضِ أَلا إِلَى اللَّهِ تَصِیرُ الأمُورُ (53)». پس روشن می شود که هدایت به راه راست؛ تنها و تنها در سایه ی کتاب قرآن و آیات آن ضمن شیندن و فرمان بردن آنها به فضل و اذن الاهی ست. والله اعلم.

گفتار سوم : حضرت محمد ص در کتب الاهی پیشین

الف ) « وَإِذْ قَالَ عِیسَى ابْنُ مَرْیَمَ یَا بَنِی إِسْرَائِیلَ إِنِّی رَسُولُ اللَّهِ إِلَیْکُمْ مُصَدِّقًا لِمَا بَیْنَ یَدَیَّ مِنَ التَّوْرَاةِ وَمُبَشِّرًا بِرَسُولٍ یَأْتِی مِنْ بَعْدِی اسْمُهُ أَحْمَدُ فَلَمَّا جَاءَهُمْ بِالْبَیِّنَاتِ قَالُوا هَذَا سِحْرٌ مُبِینٌ (6 صف)» . 

    این آیه ی کریمه می رساند که حضرت عیسی ع به بنی اسراییل؛ بشارت و نوید حضرت محمد ص با نام " احمد " که رسول پس از او است را داده بوده است و این بدان معناست که یهود و نصارا از این مهم با خبر بوده اند.

ب ) « الَّذِینَ یَتَّبِعُونَ الرَّسُولَ النَّبِیَّ الأمِّیَّ الَّذِی یَجِدُونَهُ مَکْتُوبًا عِنْدَهُمْ فِی التَّوْرَاةِ وَالإنْجِیلِ یَأْمُرُهُمْ بِالْمَعْرُوفِ وَیَنْهَاهُمْ عَنِ الْمُنْکَرِ وَیُحِلُّ لَهُمُ الطَّیِّبَاتِ وَیُحَرِّمُ عَلَیْهِمُ الْخَبَائِثَ وَیَضَعُ عَنْهُمْ إِصْرَهُمْ وَالأغْلالَ الَّتِی کَانَتْ عَلَیْهِمْ فَالَّذِینَ آمَنُوا بِهِ وَعَزَّرُوهُ وَنَصَرُوهُ وَاتَّبَعُوا النُّورَ الَّذِی أُنْزِلَ مَعَهُ أُولَئِکَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ (157 اعراف) » .

    این آیه ی کریمه نیز گویای این امر است که نام حضرت محمد ص به عنوان رسول نبی امی که لازم است از او پیروی کنند؛ در کتابهای تورات و انجیل نگاشته شده است که آن را می یابند. یعنی آنان از این بشارت و تحقق رسالت آن حضرت با خبر بوده اند.